Od ovih lekova bi trebalo da se osećate bolje, ali dobijate na težini. Poput svih drugih lekova, antidepresivi imaju nuspojave, a debljanje može biti jedna od njih. Pritom neki antidepresivi uzrokuju debljanje u većoj meri, dok drugi dovode do gubitka kilograma pa čak i do anoreksije.
Nakon što je povećanje telesne težine prepoznato kao sporedni efekat terapije antidepresivima, istraživači su predstavili dokaze o njihovom doprinosu povećanju gojaznosti. Za one pacijente, koji su godinama opisivali razorni efekat antidepresiva na njihovu težinu, to je trenutak otkrića. Prošle godine objavljen je izveštaj istraživača koji beleže značajan porast telesne mase u Britaniji kod pacijenata na različitim antidepresivima, u odnosu na opštu populaciju. Koristeći elektronsku medicinsku dokumentaciju, pratili su težinu 53.000 britanskih pacijenata koji su imali propisane antidepresive tokom deset godina, i uporedili njihovu težinu sa grupom neobrađenih pojedinaca. Obe grupe su dobile na težini, ali znatno veći broj onih u grupi tretiranoj antidepresivima povećao je svoju težinu. Štaviše, povećanje težine nije prestalo nakon prve godine lečenja, ali se prema njihovim nalazima u proseku nastavilo još šest godina.
Štaviše, povećanje težine kao sporedni efekat antidepresivnog lečenja nije bilo ograničeno samo na one koji su bili već gojazni na početku terapije, već su uključivali pacijente koji su bili normalne težine pre tretmana. Autori zaključuju da je uticaj antidepresivnih lekova koji doprinose povećanju gojaznosti u Velikoj Britaniji dokazan, i treba ga smatrati faktorom rizika. Njihova procena uticaja antidepresivne terapije na generisanje gojaznosti može se primeniti u SAD gde je, kao i u Velikoj Britaniji, gotovo potpuno ignorisana kao faktor rizika.
Da su antidepresivi i srodni lekovi koji se koriste za bipolarni poremećaj i druge mentalne poremećaje uzrok povećanju telesne težine dobro je poznato pacijentima i njihovim psihijatrima. Ono što je bilo toliko upadljivo kod klijenata koji su se borili sa povećanjem telesne težine, je da su retko imali problema sa svojom težinom pre tretmana.
Pošto su podaci za izveštaj izvedeni iz elektronskih zapisa, nisu prijavljene nikakve informacije o promenama u izboru hrane potaknute lečenjem lekovima. Međutim, nekoliko radova ukazuju na povećanje unosa ugljenih hidrata (šećera) i odsustvo sitosti što je povezano sa upotrebom antidepresiva.
Mnogi su se žalili na gotovo neodoljivu potrebu za slatkim ili skrobnim namirnicama (krekeri, kolačići), a neki bi prijavili da jedu drugi obrok sat vremena nakon prvog, jer se nisu osećali sito.
Nema informacija o tome da li je težina izgubljena nakon povlačenja antidepresiva; verovatno, nakon što psihotropni lekovi više nisu u telu, apetit bi se trebao vratiti u normalu. Bilo je izveštaja o tome da pacijenti nisu mogli da izgube težinu uprkos dijetama i vežbanju, ponekad mesecima ili čak godinama, nakon što su prestali sa lekovima.
Priznavanje doprinosa psihotropnih lekova rastućem stepenu gojaznosti može dovesti do intervencija koje sprečavaju ili umanjuju debljanje. U idealnom slučaju, pacijenta treba savetovati o ishrani i vežbanju na početku terapije lekovima, ali se postavlja pitanje da li je pridržavanje režima za sprečavanje debljanja praktično za pacijenta dok je još simptomatičan. Štaviše, često saveti o ishrani, iako dobronamerni, mogu biti kontraproduktivni ako uključuju ograničavanje ugljenih hidrata. Pošto sinteza serotonina zavisi od potrošnje ugljenih hidrata, i pošto ne samo raspoloženje, već i zasićenost zavisi od aktivnosti serotonina, ponuda dijete sa niskim sadržajem ugljenih hidrata može samo pogoršati želju i odsustvo sitosti.
Priznavanje od strane naučnika stvarne mogućnosti dobijanja na težini kao sporednog efekta tretmana psihotropnim lekovima, kao i dostupnost individualne i / ili grupne podrške za gubitak težine mora biti deo plana lečenja. Gojaznost nije benigni sporedni efekat; ima dobro poznate zdravstvene posledice i može značajno da utiče na kvalitet života pojedinca. Socijalna izolacija, diskriminacija pri zapošljavanju, sramota kod tela koje više nije prepoznatljivo, samo su neke od posledica. Takođe je važno uzeti u obzir stanje težine pacijenta pre tretmana.
Comments powered by CComment